Volkan Haber | Ceyhan, Adana Haberleri Bağımsız ve Tarafsız Yerel Haber Sitesi
Benzer Haberler
Kimin umurunda olur bilmem ama dostlarımın babalarına özlemiyle ilgili yazdıkları çocukluğumda “Baba”, diye ağladığımı anımsattı bana…
43’ünde onu bizden, sevenlerinden alıp götüren o bela midesine oturduğunda dokuz on yaşlarındaydım. İki, iki buçuk yıl sonra ışığa yürüdüğünde hem öksüz, hem yetim kaldım; anam yaşıyor ama ben hala bir öksüz yetimim.
Onun, ailenin en cesuru olduğu söylenirdi. Şaşırırdım hiç kavga etmeyen bir adamın nasıl cesur olduğuna. Neden sonra algıladım, yorumladım onun nemenem bir cesaret sahibi olduğunu. Kendisine saldıranları bir çift sözle oturturdu kıçının üstüne. Bir yılan görünce herkesin, en önde kaval kemiği uzunların çil yavrusu gibi dağıldığı çalılığa girip boynundan yakaladığı o zehirli yılan koluna dolanmış biçimde gülerek gelirdi.
Her zaman gülerdi zaten.
Üstelik güldürürdü de.
Herkesi güldürürdü.
Hayat onunla çok eğlenceliydi.
Anlık ürettiği esprilerle, empati yetisiyle çevresindekileri güldürmekten kırar geçirirdi.
İnsanlar rahatlamak için onun yanına gelirdi. Bir bey oğlu olarak doğduğu dünyada, çalıp çırpmaya, sömürmeye gönül indirmediği için yoksul geçen hayatında varsıl bir sofra kurdu o insanlarla.
O yaşarken “babaaa” diye ağlamamı onu erken yitirmenin sezgisel bir duygulanımı mıydı diye düşündüm sonraları.
Onu yitirdikten bir süre sonra, 43’üme varan da benim de öleciğim saplantısına kapıldım nedense.
Küçüğüm, canım, can yoldaşım, dayanağım, Halilim, “Bu ağabeyim de neden tuhaf davranıyor, böyle konuşuyor”, diye söyleniyordu.
Biliyor musunuz, o canım da 43’ünü bulmadan (40) yürüdü ışığa. Çocuklarına baba vekilliğine soyundum aklımca…
Yarın onların da babalar günü.
Babamın, hele ki kardeşimin akranı olan çok gereksiz yaratığın babalar gününün kutlandığını gördüğüm için, canımdan caniçre çocuklarımın babalar günümü kutlaması, bana armağanlar getirmesi yüreğimi buruyor.
Çocuklarına ikinci bir yaşam sunmak için onlara organını veren babaların, annelerin her gününü kutluyorum ben de.
