Volkan Haber | Ceyhan, Adana Haberleri Bağımsız ve Tarafsız Yerel Haber Sitesi
Benzer Haberler
Etiyopya’nın Afar halkı, dünyanın en sıcak yerleşim bölgesi olarak bilinen bir yerde yüzyıllardır deve kervanlarıyla tuz taşıyor.
Hava sıcaklığı gölgede 43 derece… Ama Etiyopyalı genç rehberim Dawit şanslı olduğumu söylüyor. Danakil bölgesinde 50 dereceye kadar çıkarmış sıcaklık.
Çöküntüsü, Etiyopya’nın kuzey doğusunda yer alıyor. Yıl boyunca ortalama sıcaklık 34 derece. Dawit buranın “Cehennem Kapısı” olarak bilindiğini söylüyor.
DERGİ – Dünyanın korku saçan beş noktası
Bu zorlu çevre koşulları nedeniyle buralarda bırakın insan yerleşimini, ziyaretçi bile gitmeyeceğini sanıyorsunuz. Fakat burası yok olmakta olan bir kültürel geleneğin yuvası. Burada yaşayan Afar halkı, deve kervanlarıyla çölden geçerek tuz taşıyıp satıyor.
Etiyopya, Eritre ve Cibuti sınırları arasındaki bazı tektonik tabakaların çarpışması sonucu oluşan Danakil Çöküntüsü, kaynayan bir kazan olmanın yanı sıra muhteşem jeolojik harikaları da barındırıyor.
Burayı ziyarete gelenlerin çoğu, Erta Ale yanardağını görmeye geliyor. 600 metre yüksekliğindeki aktif yanardağ dünyanın en büyük lav kraterine sahip. Etrafında ise kükürtlü kaplıcalar, sülfat, demir oksit ve tuz birikintilerinin yol açtığı rengarenk oluşumlar göze çarpıyor.
Yanardağ civarındaki kaplıcalarda kükürt, demir oksit, tuz birikintileri rengarenk bir görüntü yaratıyor.
Afar halkı yüzyıllardır bu kurak bölgede yaşıyor ve Danakil civarındaki göllerden çıkardığı tuzu deve kervanlarıyla çöller aşarak satıyor.
Göçebe Afarlar hayvancılıkla uğraşıyor; ama gururlu ve bağımsız olmalarının yanı sıra, belki de yaşadıkları zor koşulların etkisiyle pek misafirperver değiller.
İkinci Dünya Savaşı’nda İtalya’nın işgaline kadar, topraklarına zorla girenlerin testislerini kestikleri söylenen Afarlar bu uygulamaya son vermiş olsalar da, bağımsızlığı savunan isyancı bir grup birkaç yıl önce bazı ziyaretçileri kaçırmış, bunun üzerine Etiyopya güvenlik amacıyla bölgeye asker göndermişti.
Afarlar yüzyıllardır deve kervanlarıyla tuz ticareti yapıyor.
Tuz ticareti oldukça zorlu. Aşırı sıcakta gün boyunca kazmayla tuz kalıpları çıkarmanız gerekiyor. Bu işten kazanılacak para ise günde 5 sterlini bulmuyor.
Dawit’i tanıyan deve çobanı Muhammed bizden sigara istiyor. Diğerleri günde 120 kalıp tuz çıkarırken babasının 150 kalıp çıkardığını anlatıyor sigarasının dumanını üflerken.
Kendisi ise daha az ücret almasına rağmen daha kolay bir iş yapıyormuş: Develeri yüklemek ve kervana rehberlik etmek. Her biri 4 kg’dan 30’ar tuz kalıbı taşıyan 15-20 deveyi 80 km çöl yolundan geçirip Berahile kasabasına götürüyor. Bunun karşılığında aldıkları paranın çoğu ise deve sahiplerine gidiyor.
Fırsat buldukça Erta Ale yanardağını görmeye gelen turistleri de taşıdığını, ama Berahile’de bir kıza sevdalı olduğu için çöldeki seferleri dört gözle beklediğini söylüyor.
Eskiden deve kervanları daha uzun yol gidip tuzları Mekele’ye taşır, burada toplanan tuzlar bütün Etiyopya’ya ve Afrika Boynuzu’na dağıtılırmış. Fakat 10 yıl kadar önce yapılan asfalt yol ile her şey değişmiş; artık Berahile’den tuzlar kamyonlarla taşınıyormuş.
Yeni yapılan yollarla yakında daha köklü değişiklikler yaşanacağa benziyor. Afar halkının deve katarlarıyla yüzyıllardır sürdürdüğü geleneğin daha ne kadar ayakta kalabileceğini ise zaman gösterecek.
Bu makalenin İngilizce aslını BBC Travel sayfasında okuyabilirsiniz.
